Help de American Akita!
Op dit moment lopen er twee onderzoeken naar VKH. Als u een hond met VKH heeft, zou u enorm kunnen helpen bij dit onderzoek
U kunt mailen naar Inge McCulloch voor meer informatie.
→ Diversiteitsonderzoek
→ Onderzoek Animal Health Trust
Vogt-Koyanaga-Harada Disease, beter bekend als VKH syndroom
VKH is een auto-immuunziekte, d.w.z. auto-immuun gerelateerd met erfelijke implicaties. Men is van mening dat elke vorm van stress de ziekte kan veroorzaken. Symptomen zijn depigmentatie, haaruitval en blindheid.
Soms zijn er geen waarschuwingen, maar in de meeste gevallen toch echt wel, met depigmentatie en bindvliesontsteking (aantasting van het oogwit en rode oogranden) als belangrijkste kenmerken. Bindvliesontsteking wordt vaak gevolgd door een loslatend netvlies, waarbij een melkblauw oppervlak de oogbol kleurt. Dit is echt een medische noodsituatie. Zonder behandeling zal blindheid volgen. De hond lijdt veel pijn. De ziekte treft slijmvlies gebieden, zoals de oogleden, mond, anus, vulva en soms de voetenzolen van de hond. Er is een duidelijk zichtbaar verlies van pigmentatie in deze gebieden, van waaruit het vaak begint met korstigheid of blaren. De ernst van de symptomen variëren van hond tot hond. Een interessant punt om op te merken is dat honden veelal worden getroffen op een leeftijd van 18 tot 20 maanden. Er is geen genezing, en er zijn geen methoden om fokdieren te testen op VKH.
Uveodermatological Syndrome (UDS) / VKH
Het werkelijke VKH syndroom is een menselijke ziekte, al bijna voor honderd jaar goed beschreven.
Bij de hond is een soortgelijke ziekte bekend, maar omdat we niet weten wat de relatie tussen de hond en de menselijke ziekte is, wordt getwijfeld om de honden variant ook "VKH-syndroom" te noemen. Tot we weten wat er werkelijk gaande is in de hond, zullen we laten het bij VKH-achtig syndroom, of beter gezegd, uveodermatological syndrome (UDS). Dit is een zeer verontrustende ziekte voornamelijk geconstateerd bij Akita's. Als liefhebber en/of fokker van Akita's zult u er waarschijnlijk op een gegeven moment van horen of lezen. Er is geen ras- of geslachtsvoorkeur bij deze ziekte, maar het kan op ieder moment toeslaan zonder duidelijke trigger. Het is een genetisch probleem en als zodanig zullen bepaalde 'lijnen' het in zich meedragen, wat niet wil zeggen, dat als je een Akita uit een getroffen lijn hebt je met zekerheid kunt zeggen, dat het bij je hond tot uiting zal komen.
Tekenen
Het is voornamelijk een oog- en huidziekte, waarbij verschillende tekenen waar te nemen zijn. Het zijn niet altijd duidelijk beschreven gevallen, er is een grote variatie in hoe het zich uit. Het kan een plotseling begin met meerdere tekenen of een meer sluipend begin met verschillende vormen van aandoeningen zijn. UDS zal het lichaam zelf aanvallen en wordt daarom als een auto-immuunziekte (veel gelijkenis hebbend met reumatoïde artritis) gezien. In alle gevallen worden de pigmentcellen in het lichaam aangevallen. Daarom zult u de verschillende tekenen van oogirritatie en het verlies van pigment van donker getinte huid altijd kunnen waarnemen.
Oog
Als de ziekte zich op het oog concentreert is de kans het grootste dat de ziekte de dood tot gevolg heeft als er niet tijdig ingegrepen wordt. De ‘aanval’ concentreert zich met als belangrijkste doelwit op de iris, met als gevolg dat de hond aan een zeer pijnlijke inwendige oogontsteking zal komen te lijden. In feite is het een ontsteking van de iris en vertoont het zich als een zeer kleine pupil met een gezwollen iris met vooral bindvliesontsteking. Vaak is dit het punt van een verkeerde diagnose, omdat het simpelweg lijkt op conjunctivitis (=bindvliesontsteking). Indien niet in detail belicht kan dit leiden tot een vertraagde diagnose en een falend behandelplan in later stadium. Er zal zeer sterke stuwing in de sclerale bloedvaten rond de ogen optreden en daarom zal het witte gedeelte er als ' bloeddoorlopen' uit gaan zien. Ook zal de hond tekenen van pijn vertonen en zal hij bij fel licht zijn ogen sluiten. Daarnaast kan er een waterige afscheiding worden opgemerkt. Zoals reeds gezegd, de ogen zullen zeer pijnlijk zijn en uveïtis vormt het grootste probleem van de ziekte. Het netvlies wordt aangetast en vaak zal loslating van het netvlies optreden. Of het nu een grote volledige onthechting (met blindheid en bloedingen, onomkeerbaar en vaak leidend tot euthanasie), of kleinere minder duidelijke netvliesloslatingen (deze veroorzaken grijze strepen op het netvlies en kunnen tekenen van UDS zijn) zijn, uveïtis kan leiden tot glaucoom en blindheid. Aangezien uveïtis zeer pijnlijk is en loslaten van het netvlies kan leiden tot blindheid zullen beide gevallen, indien onbehandeld, veelal op grond van het welzijn van de hond, leiden tot euthanasie. Een juiste diagnose in een vroeg stadium is uiterst belangrijk. De signalen zijn duidelijk, dus bij een te late of incorrecte diagnose zal een behandeling nutteloos zijn en de reeds aanwezige ‘schade’ kan niet worden teruggedraaid. Als de hond last heeft van voortdurende uveïtis en niet reageert op de behandeling dan is de enige echte optie om de ogen te laten verwijderen.
Huid
Dit is een wat duidelijker teken, normaal niet de oorzaak van dood en morbiditeit. De zwarte en gepigmenteerde huid en de vacht, met name rond de snuit en oogleden beginnen er vaak 'uitgewassen' uit te zien en worden uiteindelijk bruin. Huidbiopten zullen een diagnose van UDS / VKH kunnen geven, zeker gecombineerd met aanwezige oogproblemen. UDS is vooral een oculaire ziekte, maar de aangetaste huid is duidelijk aanwezig, waarneembaar opkomend op het eind van de ziekteverloop of juist vroegtijdig in een eerste stadium. De tekenen aan het oog zijn de meest verontrustende, maar vaak verkeerd geïnterpreteerd. Met de juiste behandeling kan een leven zonder pijn en zonder symptomen worden gehandhaafd, maar zelden voor meer dan 18 maanden. Sommige honden bezwijken eerder als de schade te groot (en onomkeerbaar) wordt. Er zijn verschillende geneesmiddelen die kunnen worden gebruikt, waaronder vitamine E, Oxytetracyclin, cyclosporine en Niacinamide, maar de werkzaamheid van deze geneesmiddelen zijn discutabel.
Tot slot willen wij nogmaals benadrukken dat een vroege constatering met daaraan gekoppeld het juiste behandelplan cruciaal is en het verschil tussen leven en dood voor uw hond kan betekenen!